Σε περασμένους καιρούς αγάλλομαι στα ψιμύθια της καρδιάς σου
Εσχατόγηρο κι αλησμόνητο ηχεί το πέρασμα σου 
Αγκυροβολημένες Θύμισες καταχωνιάζω στης θλίψης το ποτάμι
Η δαχτυλιά που χάραξες αρνείται να σβηστεί στο ιδρωμένο τζάμι 
Σε ξέγνοιαστη άβυσσο σιωπηλός αδημονείς
Το μουτζουρωμένο χαμόγελο της νεράιδας στα ξεραμένα χείλη της να δεις
Έσπειρες γλυκά στην έρημο νερά
Τον φόβο τον τρόμαξες με ευθύβολη ματιά
Ο θάνατος ειρωνικός και κίβδηλος θαρρεί πως όλους τους νικά
Ανήμπορος κι οργισμένος βλέπει την ψυχή σου να τον φτύνει από ψηλά
Περήφανος στους αγγέλους μου τάζεις αστέρι χρωματιστό
Είσαι αυτός που πριν γεννηθείς ένιωθα αδερφό
Μια αλάνθαστη μοίρα έσκισε της σελίδες του ημερολογίου σου
Έχασε όμως την μελωδία που πηγάζει από τα πλούτη που αρνείται ένας 
Φτωχός....